Hey allemaal,
Het is nu ongeveer anderhalve week voor vertrek en de zenuwen gieren al door mijn lijf.
Er ligt nog niets klaar om mee te nemen, ik ben nog niet naar de winkel geweest om
een laatste item te kopen, met andere woorden, zenuwen van op tijd mijn valieske klaar te krijgen zullen het niet zijn, want daar heb ik nog niet eens aan gedacht.
Wat dan wel... Het zijn waarschijnlijk de zenuwen voor het onbekende, de zenuwen voor
een vreemd land, de zenuwen voor de vlucht (jawel, 18 jaar en nog nooit in een vliegtuig gezeten), de zenuwen voor de nieuwe mensen, ...
Iedereen stelt me gerust dat het wel zal gaan, dat er zeker niets zal gebeuren (wie weet een vliegtuigkaper, juist aan boord van ons vliegtuig of ik breek mijn been) en dat het allemaal in orde komt. Ik weet dat ze gelijk hebben maar er is dat vervelende stemmetje in mijn achterhoofd dat me toch vertelt 'pas maar op en wees pas gerust als je terug met beide (en volledige, zonder breuken) benen op Belgische grond staat'.
Een foto van mezelf op de blog zetten, vroeg de mevrouw die alles zo mooi voor ons geregeld heeft (die lieve Véronique). Hierbij dan een foto. Een beetje uitleg over de foto is misschien ook wel plezant. Op dinsdag 28 juli heb ik een feestje gegeven. Noem het een afscheidsfeestje, noem het een zomerfeestje of noem het een tuinfeest, maar de eigenlijke reden was dat mijn ouders van huis waren (inderdaad, als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel; de kat had wel weet van het feestje =).
Op de foto zien jullie Lien (de linkse), een goede vriendin van mij, en mezelf natuurlijk (de rechtse).
Liefs,
Lotte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten